عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روغن کشی ایران گفت: در حوزه مدیریت، تصمیم گیری ها به صورت جزیره ای صورت می گیرد و این امر موجب شد کشور و صنعت در کنار تحریم های ظالمانه بیگانگان از خود تحریمی نیز متضرر شود.
به نقل از آریانانیوز – عقب‌ماندگی شدید در تولید دانه‌های روغنی و وابستگی حدود 90 درصدی، امنیت غذایی کشور را مورد تهدید جدی قرار داده و هر ساله این واردات به دلیل افزایش مصرف سرانه و ازدیاد جمعیت بیشتر می‌شود.
با توجه به این مطلب که وابستگی شدید صنعت دام و بویژه طیور به کنجاله دانه‌های روغنی وارداتی، تأمین پروتئین مورد نیاز جامعه را دچار مخاطره و نا اطمینانی می‌کند.
توسلی عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روغنکشی ایران در این ارتباط گفت: صنعت روغنکشی به عنوان یکی از ریشه‌دارترین صنایع کشور، قدمتی 60 ساله دارد و از سال 1317 ، ایران با ورود به حوزه صنعت روغن نباتی و جامد فعالیت خود را در این عرصه آغاز کرد؛ در دهه 40 فعالیت در این زمینه گسترش بیشتری یافت و تصمیم گرفته شد کشت دانه‌های روغنی که در ابتدا با کشت پنبه بود آغاز شود.
وی افزود: در آن زمان، حدود 80درصد نیاز داخلی کشور با بهره مندی از کشت دانه های روغنی پاسخ داده می شد اما در سال 78 این رقم به کمتر از 10 درصد کاهش یابد.
وی در همین رابطه تصریح کرد: رشد جمعیت کشور، افزایش میزان تقاضا، عدم موفقیت در زیرکشت بردن دانه های روغنی و بهره مند نشدن از تکنولوژی های نوین این صنعت، موجب افول صنعت روغنکشی کشور در دهه های اخیر شد که با افزایش میزان واردات این محصول همراه بود.
توسلی حمایت ویژه از کشاورزان را به عنوان یکی از اصول مهم در پیشبرد اهداف کلان در این عرصه عنوان کرد و گفت: طی سال های گذشته برای برون رفت از وابستگی، فعالیت و تحقیقات علمی در حوزه کشاورزی در راستای زیرکشت بردن زمین های کشاورزی در شرایطی که آسیبی به محیط زیست وارد نشود مغفول ماند.
عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روغن کشی ایران اظهارداشت: همه موارد فوق موجب شد که صنعت روغنکشی ایران به عنوان صنعتی وابسته فعالیت کند به طوری که می‌توان ادعا کرد امروز حداقل 90درصد نیاز داخلی کشور به واسطه واردات تامین می شود.
وی با بیان اینکه هم اکنون 25کارخانه روغنکشی با ظرفیت سالانه بالغ بر 5/5 میلیون تن در سطح کشور وجود دارد، ابراز داشت: از این بین حدود 22 کارخانه آن فعال هستند به طوری که در سال 99 حدود 2 میلیون و 500 هزار تن در کشور محصول تولید شد، در شرایطی که این رقم در سال 97 برابر با 3 میلیون تن بود.
وی در ادامه به علل سیر نزولی تولید محصولات در صنعت روغن کشی پرداخت و گفت: کاهش تولید محصولات در صنعت روغن کشی از سال 97 تاکنون می تواند علل مختلفی داشته باشد اما یکی از اصلی‌ترین آنها نبود ارز و تشدید تحریم‌های ظالمانه بر کشور است که چالش هایی را برای تولیدکنندگان در مسیر تولید ایجاد کرده است، البته شیوع ویروس کرونا نیز به میزانی بر حاکم شدن این شرایط دامن زده است.
به گفته وی، شرایط حاکم بر کشور موجب شد واردات مواد اولیه و محصولات به سختی و دشواری صورت گیرد و نتیجه آن کاهش میزان تولید محصولات در این حوزه شد.
توسلی با انتقاد از اتخاذ سیاست های جزیره ای در بخش های مختلف مدیریتی کشور، افزود: متاسفانه در حوزه مدیریت، تصمیم گیری ها به صورت جزیره ای صورت می گیرد و این امر موجب شد کشور و صنعت در کنار تحریم های ظالمانه بیگانگان از خود تحریمی نیز متضرر شود؛ امید است دولت سیزدهم به خصوص وزارت جهاد کشاورزی در بهره مندی از همه ظرفیت های موجود در این صنعت تلاش ویژه و مستمری داشته باشد.
وی یادآور شد: سوال این است که آیا کشور برای واردات باید به سمت دانه های روغنی برود یا مستقیما روغن یا کنجاله وارد کند؛ در پاسخ به این پرسش باید گفت با در نظرگرفتن ظرفیت و پتانسیل کارخانجات مادر کشور و امکان تولید بالغ بر 5 میلیون تن روغن داریم.
توسلی گفت: با واردات دانه های روغنی به عنوان محور اصلی این صنعت علاوه بر اینکه امکان عرضه کنجاله مورد نیاز دام و طیور فراهم می شود، روغن خام نیز به شرکت‌های تصفیه روغن عرضه خواهد شد. از این طریق پروتئین مورد نیاز انسانی تامین و به عنوان جایگزین مناسب گوشت درکشور کنیم عرضه می‌شود.
